ਦੇਸ਼ ਭਰ ‘ਚ ਨਵਰਾਤਰੀ ਦਾ ਤਿਉਹਾਰ ਧੂਮਧਾਮ ਨਾਲ ਮਨਾਇਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਖਾਸ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਦੁਰਗਾ ਪੂਜਾ ਪੱਛਮੀ ਬੰਗਾਲ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਤਿਉਹਾਰ ਹੈ ਪਰ ਇਸ ਮੌਕੇ ਵੀ ਕੁਝ ਵਰਗ ਦੇ ਲੋਕ ਜਸ਼ਨਾਂ ਵਿਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਸੋਗ ਵਿਚ ਡੁੱਬੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਹਨ ਰਾਜ ਦੇ ਉੱਤਰੀ ਹਿੱਸੇ ਵਿੱਚ ਆਸਾਮ ਦੀ ਸਰਹੱਦ ਨਾਲ ਲੱਗਦੇ ਅਲੀਪੁਰਦੁਆਰ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਮਾਝੇਰੀਬਾੜੀ ਚਾਹ ਦੇ ਬਗਾਨ ਇਲਾਕੇ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਅਸੁਰ ਜਨਜਾਤੀ ਦੇ ਲੋਕ।
ਉਹ ਦਾਅਵਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਮਹਿਸ਼ਾਸੁਰ ਦੇ ਵੰਸ਼ਜ ਹਨ ਅਤੇ ਦੇਵੀ ਦੁਰਗਾ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪੂਰਵਜਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰਿਆ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਇਹ ਖੁਸ਼ੀ ਦਾ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ਸੋਗ ਦਾ ਸਮਾਂ ਹੈ। ਇਸ ਕਬੀਲੇ ਦੇ ਲੋਕ ਪੂਜਾ ਦੌਰਾਨ ਨਾ ਤਾਂ ਨਵੇਂ ਕੱਪੜੇ ਪਾਉਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਫੋਟੋ ਖਿਚਵਾਉਂਦੇ ਹਨ।
ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਝਾਰਖੰਡ ਅਤੇ ਬਿਹਾਰ ਦੇ ਕੁਝ ਇਲਾਕਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਇਸ ਕਬੀਲੇ ਦੇ ਲੋਕ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪੁਰਖਿਆਂ ਤੋਂ ਸੁਣੀਆਂ ਲੋਕ-ਕਥਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਇੰਨਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਇਸ ਨੂੰ ਮੰਨਦੇ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਲੋਕ-ਕਥਾ ਹਿੰਦੂ ਪੁਰਾਣਾਂ ਵਿੱਚ ਵਰਣਿਤ ਦੇਵੀ ਦੁਰਗਾ ਅਤੇ ਮਹਿਸ਼ਾਸੁਰ ਵਿਚਕਾਰ ਹੋਏ ਯੁੱਧ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਦੇ ਬਿਲਕੁਲ ਉਲਟ ਹੈ।
ਚਾਹ ਦੇ ਬਾਗ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਰੰਜਨ ਅਸੁਰ ਮੁਤਾਬਕ ਰਾਜਾ ਮਹਿਸ਼ਾਸੁਰ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਔਰਤਾਂ ਦਾ ਬਹੁਤ ਸਤਿਕਾਰ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਅਜਿਹੀ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਸਾਡੇ ਰਾਜਾ ਤਾਂ ਨਾਰੀ ਨਾਲ ਜੰਗ ਤਾਂ ਦੂਰ, ਹਥਿਆਰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਚੁੱਕ ਸਕਦੇ ਸਨ। ਰੰਜਨ ਮੁਤਾਬਕ ਮਹਿਸ਼ਾਸੁਰ ਸਵਰਗ ਅਤੇ ਧਰਤੀ ਦੋਵਾਂ ਥਾਵਾਂ ‘ਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਤਾਕਤਵਰ ਸੀ। ਦੇਵਤਿਆਂ ਨੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਜੇ ਮਹਿਸ਼ਾਸੁਰ ਲੰਮਾ ਸਮਾਂ ਜ਼ਿੰਦਾ ਰਿਹਾ ਤਾਂ ਲੋਕ ਦੇਵਤਿਆਂ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰਨੀ ਛੱਡ ਦੇਣਗੇ।
ਉੱਤਰੀ ਬੰਗਾਲ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਮਾਨਵ-ਵਿਗਿਆਨ ਦੇ ਸਾਬਕਾ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਸਮਰ ਬਿਸਵਾਸ ਮੁਤਾਬਕ ਇਸ ਕਬੀਲੇ ਦੇ ਲੋਕ ਆਪਣੇ ਪੁਰਖਿਆਂ ਤੋਂ ਸੁਣੀਆਂ ਗਈਆਂ ਗੱਲਾਂ ‘ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਕਰਦੇ ਹਨ।
ਬਾਗ਼ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਦਹਾਰੂ ਅਸੁਰ ਮੁਾਤਬਕ ਸ਼ਸ਼ਠੀ ਤੋਂ ਦਸ਼ਮੀ ਤੱਕ ਅਸੀਂ ਸੋਗ ਮਨਾਉਂਦੇ ਹਾਂ। ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਰਾਤ ਨੂੰ ਹੀ ਪੂਰਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਦਿਨ ਵੇਲੇ ਵੀ ਘਰੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਦਾ ਸੀ। ਮਹਿਸ਼ਾਸੁਰ ਦੇ ਕਤਲ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਾਡੇ ਪੂਰਵਜਾਂ ਨੇ ਦੇਵਤਿਆਂ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰਨੀ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਸੀ।
